Semarang, 17 Desember 2006
Rasa sing kok wenehake
Ora kuwat tak tampa
Kutah ning dalan-dalan
Nanging enthuk pira wae aku trima
Menawa pancen cukup semene wae
Kangmasmu bener
Aku ora pantes kanggo sliramu
Aku manungsa nistha
Sliramu putri kang tak puja
Aku wis pasrah
Pepisahan karo sliramu
Bakal dadi tangis ning atiku
Senengmu bakal dadi senengku
Lungaa menyang kratonmu
Lalekna wong kang ala iki
Aku lela…
Tidak ada komentar:
Posting Komentar